OS CENSORES VOLVEN INTENTALO

CASUS BELLI apenas leva unha semana aberta ao público e xa conseguiu excitar os peores instintos dalgúns membros da nosa clase política: prohibir e arrasar con todo o que non se somete ás súas formulacións ideolóxicas.

Posiblemente a proximidade da cita electoral axuda a caldear o ambiente, e algúns que xamais pisaron unha sala de exposicións aproveitan as obras de arte para disparar contra os seus adversarios.

A nós, como parte implicada, só nos cabe defender a proposta desta exposición: arte é sinónimo de conflito de recepción, e a obra de arte ha de abrirse camiño nun contexto, a miúdo adverso, que se defende con uñas e dentes de calquera expresión que poña en dúbida o sistema ideolóxico dominante, que cuestione o status do establecido.

O cadro de Manuel Moldes que, outra vez, se quere converter en pedra de escándalo, xa sufriu fai 25 anos a agresión da censura e foi retirado dunha exposición por presións políticas. Hoxe, tantos anos despois, preténdese repetir a agresión, semella que nada cambiou, porque sempre é máis fácil prohibir que tratar de entender aquilo co que non comulgamos. Sempre é máis fácil negar a palabra que escoitar as razóns do outro.

CASUS BELLI non é unha exposición sobre a censura, pero si atende (entre outras moitas causas) á censura como forma extrema de conflito de recepción, e o sucedido estes días vén darnos a razón polo menos nunha cousa: a obra de arte ha de gastar parte da súa enerxía na loita pola súa propia supervivencia, e a súa principal tarefa: ampliar o campo do pensable, non a levará a cabo sen enfrontarse a toda clase de resistencias.

Niso estamos


Compartimos ao cen por cen o cometario de Ramón Rozas publicado no Diario de Pontevedra:

"Os políticos pasarán, pero ese cadro de Manuel Moldes permanecerá para sempre no imaxinario artístico galego como unha feliz interpretación humanista dunha relixión contra a que en ningún aspecto atenta o artista, todo o contrario, amosar un Cristo espido e boca abaixo supón dotar de humanidade a ese home que sufriu na cruz. Se a eso o rodeamos coa integración no ambiente pontevedrés temos un dos mellores cadros dun pintor imprescindible na nosa historia artística e que por suposto está por riba de liortas políticas."


E grazas polas súas palabras de alento a Willy Sifones:
"Fai 25 anos a obra de Manolo Moldes velouse na propia Bienal de Pontevedra. Os curiosos achegábanse e retiraban a cortina que a cubría para ver aquel cadro prohibido por orde da autoridade competente. Nas actas da Bienal retirouse toda referencia á obra, e, pese ás protestas do artista, a cousa quedou en nada. "Había un problema y lo hemos solucionado", diría certo dirixente político español. Pois ben, noraboa aos responsables da expo por recuperar a obra e pola intencionalidade política que acompaña á súa proposta. Poñamos os problemas enriba da mesa para tratar de cuestionar o código non escrito que regula a vida pública: malia que lles pese a algúns certas cousas mudaron lixeiramente."

NOTICIAS RELACIONADAS:

El Correo Gallego
ABC Galicia

La voz de Galicia

Galicia Hoxe
Ramón Rozas no Diario de Pontevedra
O blog de Willy Sifones
Manuel Moldes en Galicia Hoxe
A Nosa Terra
El País Galicia
Seve Penelas no Diario de Pontevedra
Faro de Vigo
La Opinión Coruña
Manuel Vilar en Terra e Tempo
Camilo Franco na Voz de Galicia